என் கவிதைகள் - தொலைதல்
ஆகஸ்ட் 12, 2022
அசாதாரணக் காலை ஒன்றினுள் என் விழிப்பு
பறவையின் சிறகாய் உடல்
முற்றத்து மரமொன்றின் இலை ஓசை
தேவாலயப் புறாக்களின் கோபுரப் படபடப்பு
தொலைதூர வாகனத்தின் ஓசைத் தாமதம்
ஓளிக்கரங்கள் நீட்டும் பரிதியின் கருணை
மேகக் கூட்டங்களின் வெண்ணிற வெறிப்பு
நேற்றும் நாளையும் கலைந்து
துயரமும் உவகையும் கழிந்த
மனிதனாய் என் நிர்வாணம்
இருத்தலின் இனிமை
இருத்தலே இனிமை
இந்த நொடி இன்மையில் தொலைய
என் எத்தனம்
கண்களில் மெல்லக் குவியும்
நீர்க் குமிழி உடைந்து வழிவதற்காய்…
பிரபஞ்சமே வா
உன் மதுரக் கரங்களால்
எனை உனதாக்கு
மா சக்தியே வா
எனை உன்னில் கரைத்துக்கொள்.
Comments
Post a Comment