என் கவிதைகள் - இருத்தல் இயம்பு

                                                        

ஏப்ரல் 16, 2022

மெத்தை பிரிய

மனமில்லாமல் எழு

கண்ணாடியில் வீங்கிய முகத்தின்

வெள்ளிக் கம்பிகள் பார்

இன்றைய நாள் இனிய நாள் என்று

தயக்கத்துடன் முனகு

அலைபேசிக் குப்பைகளை

மூளையில் குவி

அலுவலகப் பாதையில்

வாகனத் திரள் கண்டு திகை

சம்பிரதாய முகமன் வீசி

தயக்கமாய்ச் சிரி

கணிப்பொறி முன் அலையும் மனதுக்கு

கடிவாளப் பரிசளி

மேற்குச் சூரியன் முகத்தில் அறைய

சாலையில் மிதந்து வீடு திரும்பு

பரிச்சய முகம் கண்டு

கண்கள் தவிர்

உடலுக்குப் பயிற்சி கொடு

இறுகிய தசை முறுக்கு

பாதையில் நடைபயிலும் 

வெள்ளைக்காரி புட்டம் நோக்கு

மகவு கொஞ்சி

உப்பிய கண்ணம் கடி

தேக்கிய விந்து

கண்கள் மூடிப் பீய்ச்சு

துள்ளி அடங்கு

கலசம் ஒலிக்க

தங்கத் திரவம் ஊற்றி

தொண்டை கசக்கக் குடி

சோறு தவிர்

வயிற்றில் ரசாயன ஓசை கேள்

மூச்சுமுட்டப் பேசு

அபத்தம் உணராமல்

வீங்கிய அகந்தை தடவு

காரணமற்று மகிழ்ந்திரு

இரகசியமாய் அழு

தனிமையில் ஏகாந்திரு

நட்சத்திரம் நோக்கு

தாளில் எதையாவது பிதற்று

கலை வடிவ நாமம் சூட்டு

தூக்கத் திசை நடந்து

படுக்கையில் விழு

மிருகக் குறட்டை விடு

காமக் கனவுகளில் திளை

பின்னிரவில் விழி

இருள் துழாவு

.

.

.

குழந்தை போல் உறங்கு.


    - பாலாஜி ராஜூ

Comments

Popular posts from this blog

ஜெயமோகன், மிக்ஷிகன் சந்திப்பு - ஒரு கடிதம்

கரிப்பு - சிறுகதை

எரி நட்சத்திரம் - சிறுகதை