மறைந்த நண்பனுக்கு - ஒரு கடிதம்

                                                

அன்புள்ள கார்த்திக்,

ஆகஸ்ட் 21ம் தேதி 'முடிந்தால் இன்று அழைக்கவும்' என்ற உன் குறுஞ்செய்தியை வழக்கமான ஒன்றாகவே எண்ணியிருந்தேன். நம்மிடையேயான உரையாடலை எப்போதும் நீயே துவக்குவாய். அலுவலக வேலைகளில் மூழ்கியிருந்ததால் பின்னர் அழைக்கிறேன் என்று பதில் எழுதினேன். 'நான் மிகவும் உடல் நலிந்திருக்கிறேன், உடனே அழைக்கவும்' என்ற அசாதாரணமான செய்தியை நான் எதிர்பார்க்கவில்லை.

'தீவிரமான் மஞ்சள் காமாலை' என்ற உன் செய்தி என்னில் அதிர்வுகளை ஏற்படுத்தியது. அது ஈரல் தொடர்பான ஒன்று என்பதை உணர்ந்து உடனே அழைத்தேன். அதிகம் பேசக்கூட இயலாத நிலையில் மருத்துவமனையில் அனுமதிக்கப்பட்டிருந்தாய். இந்த நான்கு மாதங்களில் உன் உடல் மிகுந்த நலிவுற்றது, பனிரண்டு கிலோ எடை இழந்து எலும்புக்கூடாய் காணொலி அழைப்பில் உன்னை பார்த்த அதிர்ச்சி என்னில் இப்போதும் இருக்கிறது. 

அவ்வப்போது உடல் தேறிவிட்டதாகவும் சொன்னாய், நம்பிக்கையோடிருந்தாய். டிசம்பர் 20ம் தேதி உன்னுடைய மரணச் செய்தியை நம் சக நண்பன் மோகன் அழைத்துச் சொன்னான். நீ நீங்கிவிட்டாய். ஆனால், ஒரு நண்பனின் இறப்புச் செய்தியை தொலைதூரத்தில் இருந்து அறிந்துகொள்வது எத்தனை துயரளிப்பது தெரியுமா?

நான் இந்த ப்ளாகில் எழுதிய முதல் சிறுகதையில் (தடம்) என் நண்பனாக உன்னையே சித்தரித்திருந்தேன். அதில் நாம் 2030ம் வருடம் சந்தித்துக்கொள்வதாக எழுதியிருப்பேன். அதற்குள் அவசரமாக விடைபெற்றுக்கொண்டாய் நண்பனே. நரைமுடியுடன் ஆபாச கதைகள் பேசி சிரித்துக்கொண்டிருக்கும் நம் இருவரையும் எப்போதுமே கற்பனை செய்துகொண்டிருப்பேன். இப்போது என்னிடன் உன் நினைவுகள் மட்டுமே எஞ்சுகின்றன.

2024ம் ஆண்டு முடிவில் உனக்கு அஞ்சலி செலுத்த ஒரு கடிதம் எழுதுவது எத்தனை துரதிஷ்டவசமானது? நான் உன்னை முதன் முதலில் சென்னையில் Hexaware Technology அலுவலகத்தில் 2010ம் ஆண்டு சந்திக்கிறேன், ஆப்போது நாம் இருவருமே எண்ணியிருக்கவில்லை, நெருங்கிய நண்பர்களாய் அடுத்த பதினான்கு வருடங்கள் இருப்போம் என்றும், நீ உன்னுடைய நாற்பத்தைந்தாவது வயதில் உலகு நீங்குவாய் என்றும். 

நான் முதன் முதலில் உன்னை சந்தித்தது காலை ஏழு மணியளவில், மலேசிய நேரத்தில் நாம் வேலை செய்தோம். நான் அலுவலகம் வந்தபிறகுதான் நீ வந்தாய். இருக்கையில் அமர்ந்ததும் கந்த சஷ்டி கவசம் சொல்லிவிட்டே கணிப்பொறியை தொடும் வழக்கம் உனக்கு. முரட்டு நாத்திகவதியாய் இருந்த நான் உன்னுடன் சம்பிரதாயாகவே உரையாடலை தொடங்கினேன். இயல்பாகவே உன்னையும் என்னையும் இணைக்கும் புள்ளிகள் நம் நட்புக்கான நீண்ட பாதையை அமைத்தன. கார்த்திக் பத்மனாபன் என்ற பெயர் என்னில் ஆழமாய் பதிந்தது.

கிரிக்கெட், இளையராஜா, நகர சூழலின்மேல் அசூயை, கரிய அழகிகள், பெண்களின் பின்னழகு, பிரியாணி, மாட்டுக் கறி, நடிகர் விஜய், கமலஹாசன், மது என நம்மை ஒருங்கிணைத்த புள்ளிகள் பல. உன்னுடைய பேச்சில் எப்போதும் தெறிக்கும் வடசென்னை வட்டார வழக்கின் மீது எனக்கு தீராப்பற்று. உன்னிடமிருந்து நான் விரும்பிப் பெற்றுக்கொண்ட ஒரு சொல் 'த்தா', அது சொல் அல்ல ஒரு உணர்வு வெளிப்பாடு, இன்றுவரை என்னை நீங்காதிருக்கிறது. 

நான் மது அருந்த தொடங்கியது 2010 ம் ஆண்டின் இறுதியில். நீ உன்னுடைய கல்லூரி காலம் தொட்டே அதை பழகியிருந்தாய். நாம் இருவரும் நாவலூரில் உள்ள மதுக்கூடமாய் மாறிய திரையரங்கில் பலமுறை அருந்தியிருக்கிறோம். ஆளுக்கு இரண்டு போத்தல் பியர் அருந்திவிட்டு மீண்டும் அலுவலகம் சென்று வேலைசெய்த நாட்களும் உண்டு.

நாம் இருவருமே மது என்பது ஆண்மையை வெளிப்படுத்தும் ஒரு செயல்பாடு என்று எண்ணிக்கொண்டிருந்தோம். அதிக மது அருந்தும் திறன் என்பது வீரத்தின் வெளிப்பாடு, உடல் வலிமையை வெளிப்படுத்தும் செயலும் கூட என்பது நம் புரிதலாக இருந்தது. மதுப் பழக்கத்தின் வேர்கள் அப்போதே உன்னில் மிக ஆழமாய் வேறூன்றியிருந்ததை நீ உணரவில்லை, நானும். நாம் இருவருமே தமிழக அரசின் மது என்பது கொடிய விஷத்திற்கு ஈடானது என்பதையும் உணரவில்லை. தொடர் புகைப்பழக்கமும் உனக்கு இருந்தது.

நம் இருவருக்குமே இளமை அப்போது காத்திரமான உடலை அளித்திருந்தது. அலுவலகத்தில் நடைபெற்ற கிரிக்கெட் போட்டியில் உன்னுடைய பேட்டிங் திறனைக் கண்டு வியந்திருக்கிறேன். என்னுடைய பந்துவீச்சின் மேல் உனக்கு மிகுந்த வியப்பு இருந்தது. என்னுடைய இலக்கிய வாசிப்பின் மீதும் மிகுந்த மரியாதை வைத்திருந்தாய். அடுத்த சில ஆண்டுகளில் புகைப்பழக்கத்தை நீ முற்றிலும் விட்டுவிட்டாய், ஆனால் மது உன்னை நீங்கவில்லை.

நான் சென்னையிலிருந்து கரூர் நகரத்திற்கு ஒவ்வொரு வாரமும் இறுதியில் பயணித்துக்கொண்டிருந்தேன். காரணம் ஒன்று ஊரின் நினைவு, இன்னொன்று கிரிக்கெட் விளையாட்டு. உனக்கு அப்போதே திருமணமாகியிருந்தது, நான்கு வருடங்களாகியும் குழந்தை பேறு இல்லாத கவலை உன்னிடமிருந்தது. எனக்கு கரூர் என்றால் உனக்கு உன்னுடைய சொந்த ஊரான ஶ்ரீபெரும்புதூர். மனைவியிடம் பொய் சொல்லிவிட்டு கிரிக்கெட் விளையாடவும் நண்பர்களுடன் மது அருந்தவும் நீ அங்கு சென்றுகொண்டிருந்தாய்.

இருவருமே நம்முடைய சொந்த ஊரின் கதைகளை மிகுந்த பிராசையோடு பகிர்ந்துகொண்டிந்தோம். நாள் முழுக்க மது அருந்திக்கொண்டு சொந்த ஊரின் நண்பர்களுடன் கிரிக்கெட் விளையாடுவது உனக்கு வாழ்வில் மிகவும் பிடித்த செயல்களில் ஒன்று. எட்டு போத்தல் பியர் அருந்திக்கொண்டே கிரிக்கெட் ஆடினேன் என்று நீ சொன்னதை கேட்டு வியந்திருக்கிறேன். எனக்கு இரண்டு கோப்பைக்கு மேல் கிங் பிஷர் பியர் அருந்தினால் அடுந்தநாள் காலை நரகமாகிவிடும்.

சென்னையில் நீ உன் நண்பர்களுடன் தொடங்கியிருந்த கிரிக்கெட் அணியில் எனக்கு இடம் கொடுத்தாய். உன்னுடைய நண்பர்கள் ஒவ்வொருவரும் பலவகையான பின்புலம் கொண்டிருந்தார்கள், பள்ளிப்படிப்பை முடிக்காதவர்களும்கூட அதில் இருந்தார்கள். 2014ம் ஆண்டு திருச்சியில் நடந்த என்னுடைய திருமணத்திற்கு மோகன், பிரேம், பாலாஜி சுந்தர்ராஜன் என நட்புக்குழாமோடு வந்திருந்தாய். நம்முடைய நட்பு தொடர்ந்துகொண்டிருக்கையில் அமெரிக்க விசா ஒப்புதல் கிடைத்து 2014ம் ஆண்டு செப்டம்பர் மாதம் நான் அமெரிக்கா வந்துவிட்டேன். ஆனாலும் என்னுடன் தொடர்ந்து நட்பில் இருந்தாய். 

நண்பனே, உன்னிடம் நிறைய கோணல்கள் இருந்தன. பெண்களின் மேல் ஈர்ப்பு, திருமணம் கடந்த பிற பெண்களுடன் காதல், பரத்தையருடன் உறவு, நண்பர்களிடம் தொடர்ந்து கடன் பெறுதல், அதீத குடிப்பழக்கம் என உனக்கே உரிய சில குணநலன்களை நான் அறிந்திருந்தேன். ஆனால் அவற்றையெல்லாம் ஒரு பொருட்டாக நான் எண்ணவில்லை. நான் வாசித்த இலக்கிய நூல்கள் இவற்றை சில மனிதர்களின் இயல்பு என்று கற்றுக்கொடுத்திருந்தன. ஆனால் குடியைப் போலவே மற்ற பிறழ்வுகளிலும் நீ தீவிரமாய் ஈடுபட்டாய்.

உன்னுடைய ஒரே பெண் குழந்தையின் மீது நீ வைத்திருந்த பற்று அனைவரும் அறிந்தது. பதிமூன்று வயதேயான அவள் உன்னிடம் நண்பனைப் போல பழகியதை நான் அறிவேன். நீங்கள் இருவரும் சேர்ந்து வீட்டில் செய்யும் சேஷ்டைகளை பதிவுசெய்து பலமுறை எனக்கு அனுப்பியிருக்கிறாய். அவளை முதன் முதலில் பள்ளியில் சேர்த்த நாளன்று கண்ணீர் விட்டு அழுததை என்னிடம் சொல்லியிருக்கிறாய். உன்மேல் இத்தனை ஈர்ப்புடன் இருந்த உன் மகளை நினைத்தால் மனம் கனக்கிறது நண்பனே.

சென்னையையும் ஶ்ரீபெரும்புதூரையும் தாண்டியிராத நீ சிங்கப்பூரில் வேலைக்கு செல்கிறேன் என்று சொன்னபோது மிகவும் ஆச்சரியம் அடைந்தேன். அங்கு சென்று வீட்டின் நினைவில் ஆட்பட்டு நண்பர்களிடம் அலைபேசியில் பேசும்போதெல்லாம் அழுத கதை எனக்கு தெரியும்.

உன்னுடைய சிங்கபூர் வாசம் இரண்டு மாதங்கள் கூட நீடிக்கவில்லை, அதில் எனக்கு ஆச்சரியம் ஏதும் இல்லை. மனைவியுடனான் திருமண வாழ்வில் உனக்கு முழு திருப்தியில்லை. அவருடைய சமையலை நீ வெறுத்தாய். உன்னுடைய இந்த பிறழ்வுகளை நெருங்கிய நண்பர்களில் ஒருவரே உன் மனைவிக்கு தெரிவித்தது உன் திருமண வாழ்வை புரட்டிப்போட்டுவிட்டது.

உன் மனைவி கடைசி வரை நீ மது அருந்தும் பழக்கமுள்ளவன் என்பதை அறிந்ததில்லை என்பதை நீ என்னிடம் நிறைய முறை கூறியிருக்கிறாய். பத்து வருடங்களுக்கு முன்னரே ஈரலில் கொழுப்பு படிந்த செய்தியை நீ உடல் குன்றியிருக்கையில் எனக்கு சொன்னாய். ஆனால் வாழ்வின் விளிம்பில் அலைவதையே நீ எப்போதும் விரும்பினாய்.

அவ்வப்போது குடியை தற்காலிகமாக நிறுத்தியிருக்கிறாய், ஐயப்பனுக்கு வேண்டி நிறுத்திக்கொண்ட நாட்களும் அதில் அடங்கும். ஈரல் நோய்க்கான கூறுகளின் எண்ணிக்கையை குறைத்துவிட்டதாகவும் மீண்டும் மது அருந்துவதாகவும் சில ஆண்டுகளாகவே நீ சொல்லியிருக்கிறாய். ஒருநாளைக்கு ஒரு குப்பி பகார்டி வைட் ரம் அருந்துவதாக சொல்லியிருக்கிறாய். தினமும் ஒரு குப்பியா என்று அச்சரியம் அடைந்திருக்கிறேன். ஆனால் அது உன் ஈரலை பழுக்கவைக்குமளவு தீவிரம் கொண்டது என்பதை இப்போதுதான் உணர்கிறேன்.

நம்முடைய் ஈரல் மிகுந்த ஆற்றல் கொண்டது. அதை செயலிழக்க வைக்க திகைக்கும் அளவு மது அருந்தியிருக்கவேண்டும். நீ என்னிடம் சொன்ன ஒரு நாளைக்கு ஒரு குப்பி என்ற கணக்கில் உண்மையிருக்க வாய்ப்பில்லை. உன்னுடைய காரில் எப்போதுமே மதுவை சேமித்து வைத்திருந்ததை என்னிடம் பலமுறை சொல்லியிருக்கிறாய். காலை நான்கு மணிக்கு எழுந்து மது அருந்துவேன் என்று நீ சொன்னதை இப்போது நினைவுகூர்கிறேன்.

இந்த வருடம் என்னுடைய கரூர் வருகையில் விட்டின் மாடியில் நின்று மாலைநேரம் கடைசியாக உன்னிடம் பேசினேன். அப்போது சில கடுமையான வார்த்தைகளை உன்னிடம் உபயோகித்தேன். ஈரல் நோயிலிருந்து மீண்டுவிட்டதாக எண்ணிய நீ, சித்த மருத்துவம் உன்னை பத்திய உணவு எடுத்துக்கொள்ளுமாறு சுருக்குவதை வெறுத்தாய். நம் சக நண்பன் மோகன் கோவையிலிருந்து சித்த மருத்துவர் ஒருவரை அழைத்து வந்து சென்னையில் உன் வீட்டில் மூன்று நாட்கள் தங்கி உனக்கு சிகிச்சை அளிக்க உதவினான். 

நவீன மருத்துவம் உன்னை முற்றிலும் கைவிட்ட நிலையில் சித்த மருத்துவம் உன்னை தற்காலிகமாகவேனும் மீட்டெடுக்க உதவியது என்பது என் எண்ணம். ஆனால் சித்த மருத்துவமா உன்னுடைய உடலின் ஆற்றலா எது உன்னை தற்காலிகமாக மீட்டது என்பதை கணிப்பது கடினம். ஆனால் சித்த மருத்துவத்தின் ஆற்றல் உலகறிந்தது. அதை நீ உணராமல் இருந்தது எனக்கு மிகுந்த கோபத்தை ஏற்படுத்தியது. பிரபஞ்சம் உனக்கு அளித்த மறுவாழ்வை உதாசீனம் செய்கிறாய் என்று உன்னிடமே சொன்னேன். உன் மனைவி உன்னை சரியாக பார்த்துக்கொள்வதில்லை என்பதில் உனக்கு வருத்தம். அது நீயாக உருவாக்கிக்கொண்ட ஒரு நிலை என்றும் உன்னிடம் கூறினேன்.

நாம் புலனின்பங்களால் இயக்கப்படுபவர்கள். உன்னுடைய நிலைக்கான காரணம் குடியும் பெண்களும் என்பதை நீ உணரவில்லை. ஆனால் உணவுக்கட்டுப்பாடுகள் உனக்கு பிடிக்கவில்லை, வெறுத்தாய். இயற்கை உபாதைகளைக் கூட படுக்கையில் கழித்துக்கொண்டிந்தாய், வாரம் ஒருமுறை மருத்துவமனை சென்று வீங்கிய உன் வயிற்றில் இருந்து நீரை நீக்கி வந்தாய். ஆனால் முழுதாக மீண்டுவிட்டதாக நீ எண்ணிக்கொண்ட செயல் எனக்கு பிடிக்கவில்லை. 

அழைப்பின் முடிவில் எப்போதும் நானே உன்னை அழைக்கிறேன், ஒருமுறையாவது என்னை நீ அழைத்திருக்கிறாயா என்ற வருத்தத்தை வெளிப்படுத்தினாய் நண்பனே, ஆனால் அடுத்த நான்கு முறையும் என்னை நீயே அழைத்தாய், கோபத்தால் உன் அழைப்புகளை நான் தவறவிட்டேன். இறப்பதற்கு இரண்டு நாட்கள் முன் நீ அழைத்ததையும் நான் எடுக்கவில்லை, நான் உன்னிடம் பேசியிருக்கவேண்டும் நண்பனே, என்னை மன்னித்துக்கொள்.

ஈரல் மாற்றுக்கு விண்ணப்பித்திருந்த நீ, சிகிச்சைக்காக அரசு மருத்துவமனையில் இருக்கையிலேயே மது மருந்தினாய் என்று கேள்விப்பட்டேன். மது எனும் அரக்கனின் கைகள் உன்னை எப்போதோ ஆட்கொண்டுவிட்டது. என்னை நீ அழைத்த நாளில் கூட உன் மச்சானிடம் ஒரு குப்பி பகார்டி ஒயிட் ரம் வாங்கி வா என்று கேட்டிருக்கிறாய். முழுமையாக மீண்டுவிட்டேன் என்று கூறியிருக்கிறாய், அவன் மறுத்திருக்கிறான். நண்பனே இதை அவனிடமிருந்து கேட்டபோது உன்மீது எனக்கு பரிதாப உணர்வு மேலிட்டது. 

பத்தாண்டுகளாகவே அதிகம் பசி எடுப்பதில்லை என்று சொல்லியிருந்தாய். ஆனால் நோயுற்ற சில மாதங்களாகவே உணவின் மீதான உன் தீவிரம் என்னை திகைக்கவைத்தது. உனக்கு பிடித்த உணவு வகைகளை அத்தனை துல்லியமாக வர்ணித்ததை எண்ணி வியந்திருக்கிறேன். உன்னுடைய ஆழ்மனதுக்கு கடைசி நாட்கள் இவை என தெரிந்துவிட்டனவா? அதனால்தான் உனக்கு உணவின்மேல் இத்தனை ஈர்ப்பு வந்ததா? இருக்கலாம். ஒருவகையில் இந்த கடிதத்தை நான் உன்னுடைய ஈரல் செயலிழந்த செய்தி அறிந்த அன்றே கண்ணீருடன் மனதில் எழுதிப்பார்த்தேன்.

நண்பனே, சக நண்பர்களை விட்டு நீ என்றுமே விலகியதில்லை. உன் பேச்சில் நண்பர்கள் குறித்த செய்திகள் இல்லாமல் இருந்ததே இல்லை. நண்பர்களுடன் கழித்த மகிழ்வான தருணங்களையே எப்போதும் என்னிடம் சொல்லியிருக்கிறாய். உன்னிடம் பேசுகையில் என்னை மறந்து சிரிக்காமல் நான் இருந்ததில்லை. நீ ஸ்மியூல் செயலியில் பாடிய இளையராஜா பாடல்கள் என்னிடம் எப்போதும் இருக்கும். உன்னுடைய கவர் ட்ரைவை நான் மறக்கவே மாட்டேன். 

நண்பனே, நோய் படுக்கையில் இருக்கையிலும் என்றுமே நீ வருத்தமாக இருந்ததில்லை, புலம்பவில்லை என்பதை எண்ணி திகைக்கிறேன். சிரித்துக்கொண்டேதான் இருந்தாய். உன்னுடைய நினைவாற்றால் என்னை எப்போதுமே மலைக்கவைக்கும் ஒன்று. உன்னுடைய வாட்ஸப் செய்திகளை எடுத்துப் பார்க்கையில் நடுங்குகிறேன். உன் நினைவாக என்னிடம் எப்போதும் இந்த செய்திகள் இருக்கும். 

எனக்கு அதிக நண்பர்கள் கிடையாது, பத்துக்குள்தான் எண்ணிக்கை இருக்கும். இதனாலேயே ஒவ்வொரு இழப்பும் என்மீது ஏற்படுத்தும் தாக்கம் அளப்பரியது. நண்பனே, உன் நினைவுகள் என்னை ஆட்கொள்கையில் மிகுந்த இருளுக்குள் செல்கிறேன். தீவிர சிகிச்சையில் இருக்கையில் ஒருநாள் 'ஓஹோ மேகம் வந்ததோ' படலை பலமணிநேரங்கள் தொடர்ந்து கேட்டுக்கொண்டிருப்பதாக செய்தி அனுப்பினாய். உன்னை மகிழ்வான ஒருவனாகவே எப்போதும் அறிந்திருந்தேன், உன்னிடம் வருத்தத்தின் ரேகைகளை நான் பார்த்ததே இல்லை.

நண்பனே, இறக்கும் கடைசி சில நொடியில் வாழ்வின் அத்தனை தருணங்களும் கொலாஜ் போல நம் மனதில் ஓடும் என்று சொல்கிறார்கள். அதில் நாம் இணைந்து மகிழ்வாக கழித்த தருணங்களும் இருந்திருக்கும் அல்லவா? 

நீ இப்போது எங்கிருக்கிறாய் என்று தெரியவில்லை. ஆனால் அங்கு உடலின்றி வெறும் ஆன்மாவாக இருப்பாய் என்று எண்ணுகிறேன். ஈரலைத் தீண்டாத பகார்டி ஒயிட் ரம் மதுவின் ஆறுகள் அங்கு ஓடட்டும், அதன் கரையில் நீ கூடாரமிட்டு தங்கிக்கொள். உறவுகளின் சுமையில்லாமல் கரிய அழகிகளுடன் நீ கூடியிரு. அங்கும் நீ கிரிக்கெட் ஆடிக்கொண்டு, ருசியான உணவை சுவைத்துக்கொண்டு சிரிப்புடன் மகிழ்வாகவே இரு நண்பனே. 

உன்னுடைய கடைசி அழைப்பை தவற விட்டது என் வாழ்வின் பெரும் சுமையாகவே நீடிக்கப்போகிறது. உன்னுடைய நினைவுகள் எப்போதும் எனக்கு புன்னகையையே வரவழைக்கின்றன. கோணல்களும் பிறழ்வுகளும் இல்லாத மனிதர்கள் உண்டா என்ன? ஆனால் உன்னுடைய கோணல்கள் தாண்டி நண்பர்களிடம் உன் நினைவுகள் புன்னகையை மட்டுமே வரவழைபவை. 

இனி வாழ்வின் குறிப்பிடத்தக்க தருணங்களை உன்னைப்போல் ஒருவனிடம் பகிர்ந்துகொள்ளும் வாய்ப்பை இழந்துவிட்டேன் நண்பனே.

"த்தா, நீ வேற லெவல் கார்த்திக்", CHEERS நண்பனே.